Taş denilince sadece Osman Sarı’nın Taş Gazelini hatırlamamamız lazım, taş deyince temel taşını alıp yeryüzünde şiirleştirdiğimiz taşlara buğdaylarımızı un ettiğimiz değirmen taşlarına ya da muradına eren dilberin istediği sabır taşına ya da Yunus Emre’nin “Başları ucunda hece taşları ne söylerler ne bir haber verirler” dediği taşlara kadar pek çok taşı yeryüzünde konuşabilmeliyiz. Çünkü biz taşlardan şiir oymuş bir milletin evlatlarıyız.
Kuş denince yine aklımıza çok şey gelmeli, toprak denince koca bir medeniyeti konuşabilmeliyiz, ateş denince bir başka medeniyeti konuşabilmeliyiz.